Το 4ο Τσάκρα είναι το Τσάκρα που αφορά την ανάγκη και την θέλησή μας για αγάπη. Αυτό το Τσάκρα βρίσκεται στο καρδιακό πλέγμα, στο κέντρο του στήθους. Αυτό το Τσάκρα δεν έχει να κάνει με τη στοργή που ανταλλάσσουμε μεταξύ μας, ούτε το συναίσθημα που νιώθουμε όταν ερωτευόμαστε και ενθουσιαζόμαστε. Στο Τσάκρα της Καρδιάς ευδοκιμεί η αγάπη της Δημιουργίας, Αυτού του είδους η αγάπη δεν είναι εστιασμένη σε αντικείμενα, ούτε εξαρτάται από άλλους για να υπάρχει. Δεν είναι συναισθηματική. Είναι απρόσωπη. Αυτού του είδους η αγάπη δεν είναι ένα μέσο για ένα σκοπό. Δεν οδηγεί σε γάμο ή σχέσεις. Είναι αυτοσκοπός.
Όταν αυτό το Τσάκρα δεν είναι ισορροπημένο, δυσκολευόμαστε να δεχθούμε ή να δώσουμε αγάπη. Δυσκολευόμαστε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας με ειλικρίνεια. Ο σκοπός του ανοιχτού Τσάκρα της Καρδιάς είναι να σου επιτρέπει να βλέπεις το μεγαλείο του κόσμου και της αγάπης, να συνδέεσαι πλήρως με τον εαυτό σου, με τους γύρω σου και με τη φύση.
Η αγάπη, στην οποία αναφέρεται αυτό το Τσάκρα είναι ανιδιοτελής. Όπως αναφέραμε και σε προηγούμενο κείμενο για το 3ο Τσάκρα, αυτό και το 4ο, είναι τα δυο Τσάκρα που οι πιο πολλοί άνθρωποι παραμένουν κολλημένοι για όλη τους τη ζωή, αναζητώντας πάντα απάντηση σε ερωτήματα τύπου: ''Πρέπει να είμαι με αυτόν τον άνθρωπο ή όχι;'' , ''Με αγαπάει αυτός ο άνθρωπος ή όχι;'', ''Τι πρέπει να κάνω με αυτόν τον άνθρωπο; πώς να προχωρήσω;''.
Ψάχνουμε διαρκώς την αγάπη στη ζωή, αλλά ταυτόχρονα θέτουμε πολλούς όρους στην αγάπη. Αυτού του Τσάκρα η αγάπη δεν έχει όρους, δεν έχει προϋποθέσεις.
Μπερδεύουμε πολύ συχνά τον ενθουσιασμό του έρωτα με το είδος αγάπης που διακατέχει το 4ο Τσάκρα και ξεχνούμε ότι και τα συναισθήματα μπορούν να μεταφραστούν ως ανταλλάγματα, προϋποθέσεις. Ένας άνθρωπος μπορεί να είναι ερωτευμένος και πάλι να αναζητά αντάλλαγμα. ''Αγάπα με, γιατί σε αγαπώ εγώ''. Αυτό είναι επίσης ένα αντάλλαγμα. Ζητούμε την αγάπη, απαιτούμε από τον συνάνθρωπό μας να νιώσει ένα συναίσθημα, απλά και μόνο επειδή το νιώθουμε εμείς. Η αγάπη του 4ου Τσάκρα είναι η αγάπη που στο παραπάνω παράδειγμα ο άνθρωπος θα ένιωθε ολοκληρωμένος και θα ήταν ευχαριστημένος μόνο και μόνο για την ευλογία που έχει να μπορεί να νιώσει αυτό το συναίσθημα και δεν θα αναζητούσε την αποδοχή του συναισθήματός του για να νιώσει βολικά.
''Τι μου προσφέρει αυτό το άτομο για να είμαι δίπλα του, για να αξίζει την αγάπη μου;''. Δυστυχώς αυτό το ερώτημα είναι πολύ συχνό στην εποχή μας και οι πιο πολλοί από εμάς, προχωρούμε σε σχέσεις, ακόμη και δημιουργία οικογένειας με αυτόν τον γνώμονα. Η αγάπη δεν έχει όρους. Δεν χρειάζεται κανείς να μας προσφέρει τίποτα για να νιώσουμε αγάπη. Η αγάπη δεν μετριέται με κάποια μονάδα και δεν έχει βαθμό. Είναι ανιδιοτελής και αφορά την ευλογία του ''υπάρχω'' και του ''νιώθω''. Αν ζητούμε αντάλλαγμα ή αγαπάμε υπό όρους, τότε δεν αγαπάμε. Κι όταν δεν αγαπάμε δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Μπορούμε να ψάχνουμε μια ζωή τους λόγους για τους οποίους είμαστε δυστυχισμένοι και να προσπαθούμε δίχως λόγο να βρούμε τι φταίει, ενώ πραγματικά αυτό που φταίει είναι ότι αναζητούμε συνεχώς αποδοχή είτε αυτού που είμαστε, είτε αυτού που νιώθουμε , χωρίς να νιώθουμε ποτέ ολοκληρωμένοι με το απλά να είμαστε, με το απλά να νιώθουμε. Δηλαδή, να φροντίζουμε, να περνάμε χρόνο και να υποστηρίζουμε εκείνους τους οποίους αγαπάμε, χωρίς να προσμένομε επιβεβαίωση και αποδοχή από αυτούς.
Η σοφία αυτού του είδους αγάπης κρύβεται στους ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας. Σε εκείνους δηλαδή, που είναι πιο κοντά στον θάνατο. Κατανοούμε μόνον τότε πόσο μάταια είναι όλα όσα αναζητούμε στον υλικό κόσμο και απαιτούμε ο ένας από τον άλλον. Όλοι οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας συμφωνούν σε αυτό: '' Δεν ήξερα να αγαπώ, πριν κάνω παιδιά''. Η αγάπη προς τα παιδιά μας είναι το είδος αγάπης που αφορά το 4ο Τσάκρα. Φυσικά, δεν είναι δεδομένο ότι όλοι οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους με πλήρη ανιδιοτέλεια, αλλά αυτό το θέμα εμφανίζεται όταν τα παιδιά πλέον έχουν μεγαλώσει και μπορούν να φροντίσουν πλέον μόνα τους τον εαυτό τους. Όταν τα παιδιά είναι μικρά και εξαρτώνται εντελώς από τον γονέα, η αγάπη του γονέα είναι τελείως ανιδιοτελής. Δεν ζητάμε από το μωρό μας να μας δώσει χρήματα για το φαγητό που τρώει ή για το γάλα που πίνει. Παίρνουμε ρούχα και παιχνίδια στο παιδί μας, χωρίς να περιμένουμε κάτι σε αντάλλαγμα. Το μόνο που θέλουμε είναι να χαμογελάσει και παίξει και να είναι ευτυχισμένο και χορτασμένο. Αυτού του είδους η αγάπη, είναι η αγάπη στην οποία αναφέρεται το 4ο Τσάκρα. Στην κοινωνία, όμως, που ζούμε και ο τρόπος που μεγαλώνουμε δεν είναι ιδανικός για να πορευόμαστε με τέτοιο ήθος. Για αυτόν τον λόγο ψάχνουμε συνεχώς επιβεβαίωση και αποδοχή για το οτιδήποτε κάνουμε ή νιώθουμε. Είναι ο λόγος που ζούμε ανάμεσα σε δυστυχισμένους ανθρώπους, οι οποίοι προσπαθούν να νιώσουν ευτυχισμένοι μέσω φαρμάκων και υλικών αγαθών ή επιτυχιών σε καριέρα και υψηλό μισθό. Δυστυχώς, όμως, ούτε αυτό τους αρκεί, γι' αυτό αναζητούν συνεχώς νέους τρόπους επιβεβαίωσης και αποδοχής, προσμένοντας ότι κάποια στιγμή θα νιώσουν επιτέλους ευτυχισμένοι και ολοκληρωμένοι. Αυτή η στιγμή όμως δεν θα έρθει ποτέ. Έτσι χανόμαστε σε έναν αέναο κύκλο προσπάθειας, μέχρι να έρθει η στιγμή του θανάτου μας. Και ακριβώς εκεί έχει χτιστεί ο μοντέρνος κόσμος.
Η ευτυχία είναι κάτι τόσο απλό, κι όμως μας είναι τόσο δύσκολο να το κατανοήσουμε. Πορευόμαστε μια ζωή δυστυχισμένοι και ψάχνουμε το πρόβλημά μας, για να το λύσουμε. Το μόνο λάθος μας, είναι ότι μεγαλώνοντας, αντί να αγαπήσουμε τη φύση, τον εαυτό μας και τον συνάνθρωπό μας άνευ όρων, διαιωνίζουμε την θεωρία της αγάπης για να πάρουμε κάτι πίσω, αλλιώς δεν έχει κανένα νόημα η έννοια της αγάπης για εμάς.
Με το 4ο Τσάκρα μπλοκαρισμένο κατά τη διάρκεια όλης μας της ζωής, η ζωτική μας ενέργεια δεν μπορεί να προχωρήσει στα υπόλοιπα Τσάκρα κι έτσι δεν μπορούμε ποτέ να ενωθούμε με τον πραγματικό, θεϊκό εαυτό μας.
Add comment
Comments