''-Τα άλλα ζώα λοιπόν δεν χρησιμοποιούν, πατέρα, τον λόγο;
-Όχι παιδί μου, αλλά τη φωνή. Ο λόγος διαφέρει πολύ από τη φωνή. Γιατί ο λόγος είναι κοινό κτήμα όλων των ανθρώπων, ενώ η φωνή είναι ιδιαίτερο κτήμα κάθε είδους ζώου.''
Ερμής Τρισμέγιστος, Λόγοι ΙΒ'-ΙΗ', Ασκληπιός
Η φωνή είναι ένα χαρακτηριστικό όλων των ζώων όπως και των ανθρώπων. Αυτό που μας ξεχωρίζει από τα ζώα είναι ο νους και η χρήση της λογικής. Πως μπορούμε να εκφράσουμε τη λογική μας; Τη σκέψη μας; Με τον λόγο. Πως μπορούμε να επικοινωνήσουμε και να δημιουργήσουμε σε ομάδες, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, όλα αυτά τα μεγαλειώδη επιτεύγματα που έχει καταφέρει να κάνει το ανθρώπινο ον; Με τον λόγο. Τον Νου.
Ο Αριστοτέλης, όταν υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του πολιτικό ζώο, κάτοχος πολιτικής γνώσης, μια ύπαρξη που ζει σε συντροφιά με τους άλλους, το κάνει βασιζόμενος στο γεγονός ότι εμείς οι άνθρωποι μιλάμε, χρησιμοποιούμε μια γλώσσα -την οποία δεν την έχουμε επινοήσει, αλλά την έχουμε βρει ήδη δεδομένη- και ότι αυτή η γλώσσα δίνει μορφή στη σκέψη μας, στις επιθυμίες μας.
Ο λόγος είναι το εργαλείο που μας δόθηκε για να εκφράσουμε όλα αυτά που έχει μέσα το Νου και άρα η ψυχή μας. Και ενώ ο λόγος είναι ένα τόσο σημαντικό εργαλείο, πρέπει να χρησιμοποιείται ως μια πηγή με αυστηρά όρια. Η αξία του λόγου κρύβεται στη δράση και πολλές φορές είναι καλύτερα να μην χρησιμοποιούμε τον λόγο.
Οι λέξεις έχουν βαθιά σημασία και πολλές φορές η σύνταξη τους από τον πομπό προς τον δέκτη, είναι ανούσια και θεωρείται απλός ήχος. Στη σημερινή κοινωνία όμως, μέσα σε μια κοινωνία γεμάτη ήχους και φασαρία, ο λόγος γίνεται κάτι ανάξιο και κουραστικό, ενώ είναι μια τεράστια δύναμη που κατέχουν όλοι οι άνθρωποι.
Η σωστή χρήση του λόγου, γραπτού ή προφορικού, μπορεί να κατευθύνει μάζες, να εμψυχώσει πολεμιστές, να πληγώσει, να διδάξει και τόσα άλλα. Δυστυχώς, ο άνθρωπος δεν διδάσκεται στη ζωή του να χρησιμοποιεί κατάλληλα τον λόγο. Μαθαίνει μια γλώσσα (την αντίστοιχη που αφορά τη χώρα του), αλλά δεν μαθαίνει ποτέ να τη χρησιμοποιεί ορθώς. Οι λέξεις έχουν την δύναμη να μεταμορφώσουν το περιβάλλον στο οποίο ζούμε, να μεταμορφώσουν την ψυχή μας. Αυτός ο λόγος που στη γιόγκα είναι γνωστός και ως Mantra Yoga, ή και εργαλείο του μυαλού.
Η Mantra Yoga αφορά τον θετικό λόγο. Τον θετικό λόγο προς τον εαυτό μας και προς τους γύρω μας. Η γλώσσα γίνεται μέσο κάθαρσης και βοήθειας προς τον συνάνθρωπο, ένα χέρι βοηθείας να τραβήξουμε έναν άνθρωπο από το σκοτάδι.
Σε αυτό το είδος Γιόγκα, επίσης, ειδικοί ήχοι και λέξεις χρησιμοποιούνται για την ενεργοποίηση των κέντρων ενέργειας του σώματός μας (τσάκρα).
Οι αρχαίοι Έλληνες, ενώ δεν είχαν Θεό του Λόγου στο Δωδεκάθεο, είχαν αναγορεύσει τον Λόγο ως ανώτατο άρχοντά τους: «Ο λόγος είναι ένας μεγάλος δυνάστης, που ενώ έχει το πιο μικρό και αφανές σώμα, επιτελεί τα έργα τα πιο θεϊκά· γιατί μπορεί και το φόβο να σταματήσει και τη λύπη να διώξει και χαρά να προκαλέσει και τον οίκτο να αυξήσει».
Οσες εικόνες κι αν σωρέψει ο άνθρωπος, όσα «μέσα» και «πολυμέσα» κι αν επινοήσει, δεν θα πάψουν οι λέξεις, η γλώσσα, να είναι «η πατρίδα μας» (όπως έλεγε ο Ντάντε), «το σπίτι μας» (όπως είπε ο Χάιντεγγερ), «το αίμα του πνεύματός μας» (όπως λέει ο Μιγκέλ ντε Ουναμούνο), αν δεν θέλουμε να είμαστε απάτριδες, άστεγοι, άνοες.
Αυτό το παμπάλαιο βίωμα αποτυπώνει κι ένα τσιγγάνικο τραγούδι, ανώνυμο όσο και θαυμάσιο:
«Πες μου, άνθρωπε, πού είναι η γη μας,
τα βουνά, τα ποτάμια, οι κοιλάδες
και τα δάση μας;
Πού είναι η χώρα μας; Πού είναι οι τάφοι μας;
Είναι στις λέξεις, στις λέξεις της γλώσσας μας»
Ακόμα κι αν πιστεύουμε πως έχουμε πολλά να πούμε, πολλές φορές είναι προτιμότερο να σωπαίνουμε. Γιατί στη σιωπή κρύβεται όλη η φωνή του σύμπαντος.
Add comment
Comments